De schoonheid van het verval

Ook al is het treurigstemmend, het is wel erg mooi gefilmd. Daarom wilde ik het hier in ieder geval laten zien. 

Met dank aan de maker Ralph Denessen en aan Joris voor het doorsturen.

Het was Ooit

...en toen was daar plotsklaps de radiodocumentaire, die mijn goede vriend Joris van de Kerkhof maakte n.a.v. het Ooitgetekendfeestje, waar ik in de vorige aflevering uitgebreid over bericht heb. Deze documentaire is gisteravond uitgezonden op Radio 1 in het kader van Holland Doc Radio en is hier terug te luisteren.

Ooitgetekendfeestje op 26 juni 2011

In de aanloop naar ons feestje kreeg ik een mailtje van Jacco de Hart, waarin o.a. het volgende stond:

Nadat ik de kijkdagen van de faillisementsverkoop in het Land van Ooit had bezocht in maart 2008 was mij opgemerkt dat in een aantal ''vaste'' gebouwen nog heel veel decormateriaal aanwezig was waarop niet geboden kon worden.
Deze gebouwen waren Eten en Keten (horeca in Reuzenland), het Oramdoridam theater, een aantal winkeltjes, en Het Opslot.
Ik wist dat hiervan ook een deel gesloopt ging worden.
Ik heb toen de gemeente een mail gestuurd met de vraag of we met de scouting, waar ik leiding ben, deze decorspullen mochten hebben.
Eigenlijk had ik verwacht dat het niet zou mogen maar na een tijd mocht ik samen met nog een paar mensen van de scouting een middag komen kijken in Ooit over welke spullen het ging.
Tijdens onze ronde door Ooit bleek dat we veel meer mochten hebben dan alleen de decordelen.
Uiteindelijk hebben we idd heel veel spullen mee mogen nemen omdat het anders door de sloop toch weggegooid zou worden.

Omdat een groot deel van de decorstukken uit het Opslot kwamen en waarvoor mijn illustraties uit het eerste prentenboek als voorbeeld hebben gediend, was dit voor mij natuurlijk een uitgelezen kans om het feestje op een Ooitgetekendse wijze aan te kleden. En omdat het de bedoeling was dat Jacco ook zou komen, leek het me geen probleem om al die decorstukken naar Den Bosch te halen. Jammer genoeg kon Jacco er zelf toch niet bij zijn, maar hij vond het wel goed dat het materiaal gebruikt zou worden voor de aankleding van onze bijeenkomst.
Alle decorstukken die op de foto's te zien zijn, komen dus uit het bezit van Jacco, die ze allemaal - en nog veel meer ander materiaal uit Ooit - in het clubhuis van de scouting in Drunen heeft staan.

De volgende twee panelen waren zó groot dat ik ze onmogelijk mee kon krijgen, dus die heb ik in het clubhuis achter moeten laten. En dat terwijl Takkar de Slechte eigenlijk het best gelukt was van allemaal.

Bij de aankleding van huis en tuin kon ik wel wat hulp gebruiken, want het ging om een vracht aan materiaal. De avond voorafgaand aan het feestje heb ik dus Jappie Sytema uitgenodigd om mij te helpen bij de aankleding, waar hij tot mijn vreugde zonder meer op inging, want in mijn uppie had ik het niet zo maar voor elkaar gekregen.
In huis beperkten we ons tot het neerzetten van een aantal kleinere tekstpaneeltjes, omdat we het niet zo zagen zitten dat er overal schroeven en spijkers moesten worden gebruikt. We waren namelijk net klaar met een grote opknapbeurt, dus alles zag er als nieuw uit en dat wilden José en ik graag nog even zo houden.

In de tuin maakte het me niet uit dat er hier en daar wat spijkers en schroeven in muren en deuren werden gejast, waardoor de grotere panelen en tekstplaten vooral buiten een plekje kregen.

's-Middags was ik al naar Wageningen gereden om Paul Toxopeus op te halen , omdat ik heel graag zijn Land van Ooit van Lego wilde laten zien. Toen ik bij hem aankwam, schrok ik nogal van de omvang van de lading, maar met veel passen en meten hebben we uiteindelijk toch al het materiaal weten mee te krijgen.
Paul had vooraf te kennen gegeven dat hij minstens drie à vier vierkante meter nodig had om zijn land uit te stallen, dus besloot ik om daarvoor mijn werkkamer op de eerste verdieping ter beschikking te stellen. Dat was voor mij een mooie gelegenheid om weer eens flink te poetsen en op te ruimen en zo kon het dus gebeuren dat hij mijn volledige werkblad tot zijn beschikking had om zijn "Lego-Ooit" ten toon te stellen.
Die zaterdagavond zijn we vervolgens gedrieën tot in de kleine uurtjes bezig geweest om alles op te hangen en het legoland op te bouwen en - zoals Paul het noemde - tot leven te brengen door massa's lego-ooiters en lego-bezoekers in de diverse bouwwerken te plaatsen.
Ik kan me herinneren dat ik tot een uur of één 's-nachts bezig ben geweest om met alle macht een boom in elkaar te zetten. Dat viel voorwaar niet mee, terwijl er toch een duidelijke bouwtekening van de hand van Paul zelf bijgeleverd was. Wat een gepriegel! Maar goed, uiteindelijk is het me toch gelukt en spoedig daarna begaven we ons moe maar tevreden te bed.

Het gekke is dat er van het manegetheater geen foto's gemaakt zijn, terwijl het er toch echt stond. In volle glorie zelfs. Vooral de theaterverlichting was erg indrukwekkend. Gelukkig is er alles over te lezen op Paul's eigen weblog hetlandvanooitvanlego.

En toen werd het zondag 26 juni.
Rond 10.45 uur arriveerden de eerste gasten in de personen van Marjolein en Daniëlle. En zij kwamen niet alleen. Allemachtig, wat een invasie! Een invasie van beren, wel te verstaan. Meer dan 80! En ze kregen allemaal een plekje. Overal, maar dan ook overal stonden beren. Kijk maar. Eh, even voor de goede orde, ze waren wèl uitgenodigd, hoor! Het begon al onder de kapstok in de gang.

...en ze verspreidden zich allengs door het hele huis.

Hier laat René zijn evenbeeld zien.

...en Gwen haalt herinneringen op aan haar tijd als Dame Grandeur de Bourgeoisie.

Bij Waterloo op de eerste verdieping stond natuurlijk een Napoleontische beer, die Marjolein hier aan het fotograferen is.

Ook in de tuin werd het een beestenboel!

Ondertussen druppelden langzaam maar zeker alle andere gasten binnen en na een eerste kennismaking - want de meesten kenden elkaar in het geheel niet - en vervolgens genietend van koffie, thee en allerhande lekkernijen werd het tijd om elkaar zijn of haar verhaal te vertellen.
Het was een prachtige manier om iedereen nader te leren kennen en ieders betrokkenheid bij het Land van Ooit en natuurlijk bij dit weblog te horen. Ik vond met name dit gedeelte geweldig, omdat er zulke prachtige en persoonlijke verhalen ter tafel kwamen. Ik had dat voor geen goud willen missen. Op de volgende foto's zien we vrijwel het hele gezelschap bij elkaar. Trouwe lezers van dit weblog zullen de meeste namen herkennen en zien er nu ook een gezicht bij.

V.l.n.r. Daniëlle, Gwen, Marjolein, John en Nicolaï.

V.l.n.r. nog net Edwin (Jonkheer Ed), René, Jappie, José (mijn echtgenote), Rick, Daan en Paul.

Links Edwin iets duidelijker.

Nadat iedereen zijn verhaal had gedaan, kwam er van de kant van Leonie en Paul een verrassing. Zij hadden voor mij een bijzonder cadeau bedacht.
Het was een zelfgemaakt en -geschreven boekje. En het ging over mij. Het heette de Opperhoftekenmeester van Ooit door Paul Toxopeus en Leonie Driessen.
Op de achterkant staat:

Ooit, lang geleden
(in het jaar 1988) vond John Rabou een bijzondere brief op zijn deurmat. Dit was het begin van zijn Ooitse avonturen...

Dit verhaal is de ingekorte en enigszins aangepaste en verOoitste geschiedenis van John Rabou in Het Land van Ooit".

En de bedoeling was dat ik het hele verhaal voorlas. En dat deed ik. Het duurde lang, maar iedereen luisterde ademloos. En ik las....

....en lachte.....


....en men luisterde....


.....en luisterde....


...en helemaal rechts zit Leonie......

....Prrrfff....

....en men lachte....en ik las en vond het geweldig.
Het was een schitterend cadeau, maar het werd nog mooier, want Leonie overhandigde mij een paar voorwerpen die het cadeau moesten completeren, zoals in het verhaal te lezen stond, n.l. een gouden Zwanenveer en een prachtige antieke inktpot, die ik nu ook echt in gebruik heb. Ik koester ze en vind ze ontroerend mooi!

Na deze langdurige introductieronde nam iedereen de tijd om elkaar uitgebreid te spreken en elkaars verzamelingen te bekijken. Het was een levendige uitwisseling van ervaringen en een uitruil van allerhande Ooitparafernalia en het was vooral uitermate gezellig.

Ergens rond deze tijd haakte ook Luc nog aan, die aan de middag een geheel nieuwe impuls en dynamiek meegaf. Hieronder rechts op de foto.

Behalve Marjolein met haar beren en Paul met zijn Lego-LandvanOoit had iedereen wel iets meegenomen. Over het algemeen ging het om verzamelingen met foldermateriaal en allerhande voorwerpen, maar ook mappen vol met artikelen over het Land van Ooit. Eén van de meest opvallende voorwerpen was dit volledig gerestaureerde kinderkoetsje van Edwin.

Aan het eind van de dag serveerden we een eenvoudige maar voedzame maaltijd, waarna we voldaan en tevreden iedereen rond een uur of negen weer uitgeleide deden.

Ondanks het feit dat spijtig genoeg niet iedereen die Ooitgetekend zo'n lange tijd heeft gevolgd op deze dag aanwezig kon zijn, was het al met al naar onze smaak een zeer geslaagde en bovenal onvergetelijke dag, waarvoor ik - ook namens José - iedereen die erbij was hierbij nogmaals hartelijk wil bedanken. En vooral ook degenen die deze dag zo uitvoerig hebben gefotografeerd, t.w. Daniëlle, Marjolein, Leonie en Rick.
Zeer waarschijnlijk krijgt deze dag nog een staartje ook, maar daarover kan ik over een maandje of zo pas iets meer vertellen.
Voor nu, hartelijk dank weer voor jullie aandacht.