Tijd voor AD-6

Zoals ik al in een vorige aflevering opmerkte, kwam Ooit sterk terug. De post- en leszakken waren inmiddels klaar, maar Marc en Marjan wilden daarnaast ook nog een nieuwe folder.

Om het concept van een Vrije Tijds Park - waar iedereen voor één dag zowel in het verleden, heden en toekomst is - te benadrukken, werd er voor deze folder een nieuw personage geïntroduceerd; n.l. de Tijdheer.
Marjan stelde mij voor om t.b.v. deze folder een oudere illustratie uit 1990 te veranderen.

De bedoeling was om de Gouverneur - hier in zijn allereerste hobbezakje - te transformeren in een tijdloos, volledig wit personage.
Dat was nog niet zomaar gedaan! Zonder veel aan zijn houding en gelaat te veranderen, wist ik met grote hoeveelheden dekwit en na grote inspanning het rode gewaad van de Gouverneur volledig onzichtbaar te maken. Met enkele attributen, zoals een steenuiltje en een zandloper ontstond uiteindelijk de Tijdheer.

Ik weet niet of dit personage ook werkelijk een rol is gaan spelen in Ooit, maar om deze vraag te beantwoorden, beschikken we gelukkig inmiddels over een paar specialisten, op wie ik dus wederom een beroep doe.

De opengevouwen folder zag er zo uit. De voorzijde......

....en de keerzijde.

En als de voor- en de achterkant van de dichtgevouwen folder tegen elkaar gelegd werd, kwam dit beeld naar voren.

In AD6 werden er een paar nieuwe attracties geopend, daar is al het een en ander over gezegd, m.n. in de reacties op mijn vorige post. Met deze spannende attracties - Laserburcht en Donderbal - beoogde Ooit de wat oudere kinderen aan zich te binden, en dan vooral jongens van een jaar of 12, 13, als ik het wel heb.
Ik had voor de leszak al een tijdridder getekend, nu moest er in dezelfde stijl ook een Ooitse laserridder komen. Dit keer geen ellenlange correctierondes en heen en weer gefax. Ik heb alleen de definitieve versie van deze illustratie voorhanden.

Als laatste moest natuurlijk ook de landkaart aangepast worden. Er waren dit keer behoorlijk wat veranderingen noodzakelijk. Als eerste moest de Tijdheer natuurlijk een plaatsje krijgen; in dit geval ten koste van Rak de Reiger.
Donderbal, de Laserburcht en de Ruige Water Route moesten ingetekend worden, alsmede de Totonaken.
In de Engelse Tuin veranderde er vanalles, Graniet verkaste naar het Baroktheater, er kwam weer een Baronale Zetel bij en verder verschenen er overal zonnewijzers en wijzerplaten, maar natuurlijk wel zonder de wijzers.
En hij werd lekker groot - 2 keer zo groot als de vorige landkaart - afgedrukt.

Veel tekst op de achterkant, met behalve mijn Ooitse Laser Ridder ook weer een aantal kleinere illustraties van Luc.

Postzakken en leszakken.

Op 7 december 1993 begon aan het eind van de werkdag plotseling mijn fax-machine te rammelen. Na verloop van tijd rolden er een zestal vrijwel onleesbare A4-tjes uit het apparaat. Ik heb ze bewaard. In de loop der jaren zijn ze nog wat fletser geworden maar aan de (on)leesbaarheid is niet veel veranderd.

Op de volgende fax staat onder het wapen het woord ZICHTZAK, dat nog wel te onderscheiden is, maar daaronder wordt het lastiger. Er staat "aangeboden door de gouverneur van het Land van Ooit". En daaronder een drietal portretten van Ooiters, waaronder in het midden de Gouverneur.

Op de volgende staat "Het Land van Ooit Anna Domino 5"! Curieus, omdat AD5 net een paar maandjes voorbij was. Daaronder onderscheiden we nog net een landkaartje van Nederland met de portretjes van Graniet en Kos. Om mij een hart onder de riem te steken schreef Marjan (want van haar kwamen deze faxen natuurlijk) in de kantlijn: "Moeilijk te zien hè John!" Dat kon je wel zeggen, ja!!!

De laatste twee waren weer iets minder onduidelijk, maar hoe dan ook, erg helder was het allemaal niet en ik kon er geen chocola van maken.

Gelukkig kwam de volgende dag zo rond het middaguur de verlossing. Wederom ratelde mijn dappere faxmasjien dat het een aard had. Dit keer waren het er maar liefst zeven. Met toelichtingen en instructies bij de zending van de dag daarvoor. Ziehier wat Marjan voor ogen had.

Voorwaar geen sinecure zou ik zeggen, dus na nog wat heen en weer gebeld te hebben met Marjan om alle onduidelijkheden op te helderen en een raming van tijd en kosten gemaakt te hebben, ben ik maar eens aan de slag gegaan met de voorzijde van de Postzak.

Om een beeld te schetsen van het wordingsproces van een illustratie en de wisselwerking tussen Marjan en mij en vooral ook haar veeleisendheid om tot het best mogelijke resultaat te komen gun ik mijn zeer gewaardeerde lezers dit keer een uitvoerig kijkje in de keuken. Dit verklaart meteen ook de reden waarom ik alle faxjes - zonder toentertijd precies te weten waarom - al die jaren toch maar heb bewaard; natuurlijk om ze uiteindelijk hier te kunnen laten zien.
Het begon met een eerste schets, die ik naar Marjan faxte; zij faxte mij dezelfde schets terug, voorzien van allerlei op- en aanmerkingen, ik paste de schets vervolgens aan en faxte hem terug naar Marjan, enz. enz.

Uiteindelijk werd deze schets goedgekeurd, maar voordat ik tot uitwerking kon overgaan kreeg ik eerst nog een drietal faxen met variaties in het formaat i.v.m. de frankeermachine.

Nadat ook dit aspect was gecontroleerd en aangepast kon ik de tekening in pen en inkt uit gaan werken. Ziehier het resultaat.

Voor de achterzijde van de postzak volgden we dezelfde methode. Dit keer echter bereikten we veel sneller overeenstemming over het resultaat.

....en de uitgewerkte z/w-lijn versie.


Ook bij deze moest er weer een variant komen voor een kabinet-enveloppe.

Uiteindelijk leverde dit alles de volgende toepassingen op. Van de grote (folio)enveloppe heb ik alleen een oranje versie; waarschijnlijk is deze enveloppe in verschillende kleuren gedrukt, zoals dat ook het geval is met de kabinetversie, waarvan ik nog drie kleurversies heb.

En verder was er natuurlijk ook nog de leszak. Ook bij deze illustratie volgden we weer dezelfde beproefde methode.

Zoals Marjan in de briefing voor de leszak al had aangegeven, had ze een variant op de groeiposter-ridder in gedachten. Dat was deze illustratie.

Deze eerste schets was meer om de richting te bepalen. Van hieruit konden we verder.

En hier kwam voor het eerst het element "tijd" om de hoek kijken, waar ik het in een eerdere aflevering al over had. Marjan stelde n.l. voor om op de helm een zonnewijzer of iets dergelijks te tekenen.

Toen de potloodversie eenmaal naar tevredenheid was, kon ik ook deze in z/w-lijn gaan uitwerken.

Voor de achterzijde moest een ambassadeschild gemaakt worden, waarin het wapen verwerkt was. Dat was niet zo'n probleem. De schets werd zonder meer goedgekeurd en kon dus ook uitgewerkt worden.

Tot slot van deze lange aflevering zijn hier nog de voor- en achterzijde van de grote leszak-enveloppe. Ik heb alleen deze versie maar; ik weet niet of er - zoals bij de postzak - van deze enveloppe meerdere kleurvarianten bestaan hebben.

In de briefing aan het begin van deze aflevering, is er sprake van nog een derde zak, n.l. de kijkzak. Die is er voor zover ik me kan herinneren nooit gekomen. In ieder geval heb ik er in mijn archief niets meer van gevonden.