Ik weet nog dat ik heel veel tijd stak in het samenstellen van een portfolio.
En toen ik eenmaal op de afspraak verscheen en mijn map liet zien, had Marc aan één bik - nou goed twee blikken - genoeg om tot de conclusie te komen dat hij wel wat in mij zag; het was voor hem direct duidelijk. Marjan nam beduidend langer de tijd en bekeek mijn werk uitgebreid en kwam uiteindelijk tot dezelfde conclusie. Het klikte eigenlijk meteen wel.
Om te beginnen moest er een illustratie komen van een ridder te paard, die op alle denkbare manieren kon worden ingezet.
Na enige tijd kwam ik met deze schets op de proppen.
En toen ik eenmaal op de afspraak verscheen en mijn map liet zien, had Marc aan één bik - nou goed twee blikken - genoeg om tot de conclusie te komen dat hij wel wat in mij zag; het was voor hem direct duidelijk. Marjan nam beduidend langer de tijd en bekeek mijn werk uitgebreid en kwam uiteindelijk tot dezelfde conclusie. Het klikte eigenlijk meteen wel.
Om te beginnen moest er een illustratie komen van een ridder te paard, die op alle denkbare manieren kon worden ingezet.
Na enige tijd kwam ik met deze schets op de proppen.
Niet echt om trots op te zijn, hè? Achteraf schaam ik me dood voor deze schets, maar ik wilde hem toch laten zien, omdat hiermee een intensieve samenwerking begon met Marjan Taminiau.
Ik had me bij het maken van deze schets laten inspireren door middeleeuwse miniaturen, waardoor het ding erg statisch is. Marjan wilde veel meer vaart en frivoliteit. Ploep, ploep, ploep en ze deed met haar wijsvinger voor hoe de mouw van de ridder omhoog zou waaien in de wind. Dat gold ook voor de vlag en het dekkleed van het paard en er moest natuurlijk een pluim op de helm van de ridder en het paard was eigenlijk ook veel te klein. En als het kon mocht-ie toch wel wat stoerder, maar verder was hij hartstikke goed, hoor. Kort en goed, ik kon dus eigenlijk beter opnieuw beginnen. Dat was mijn eigen conclusie hoor, Marjan zou dat nooit zo zeggen. In haar kritiek is ze altijd erg opbouwend geweest en heeft mij waar nodig altijd weten te stimuleren om het anders en/of beter te doen. In ieder geval wist ik nu welke kant het op moest en produceerde ik de eerste illustratie die ik rechtstreeks voor Ooit gemaakt heb. Hij werd met groot enthousiasme ontvangen en hij is de eerste jaren vele malen en op alle mogelijke manieren toegepast.
Hij is gemaakt in aquarel en kleurpotlood; het wapen in de vlag en het dekkleed met pen en o/i-inkt. In 1988.
3 opmerkingen:
En die vlag heb ik nu op mijn kamer hangen! Gered van de ondergang op een van de kijkdagen. Hij lag weg te rotten in een hoekje bij de Technische Dienst. Dat kon niet natuurlijk, zo'n erfstuk.
Echt superleuk om dit allemaal te zien en te lezen. Echt bedankt!
Erik
Hoi John
helemaal geweldig!! ik geniet met volle teugen van de anekdotes.. De concept fase is wat mij betreft nog altijd de leukste fase...dan kun je nog volop dromen van wat komen kan. Ik kijk reikhalzend uit naar het vervolg!
Maarten
Dank jullie wel voor de enthousiaste reacties; het stimuleert me enorm om ermee door te gaan. Wel zal het geruime tijd gaan duren voordat ik al het materiaal hier gepost heb, dus kom gerust regelmatig even kijken. Het gaat tenslotte om een periode van zo'n 16 jaar.
Er zullen ook schetsen en ontwerpen bij zitten die nooit gebruikt zijn of alleen intern of de toets der kritiek niet konden doorstaan.
Het idee van dit weblog is dat er op deze manier een soort "case-history' ontstaat.
Groet
John
Een reactie posten