Er moest als de gesmeerde bliksem een landkaart komen. Dat had echt prioriteit.
Het geval was n.l. dat er nog niets werkelijk gerealiseerd was. Alles bestond alleen nog maar op tekening/in ontwerp of werd in een of andere werkplaats geproduceerd om later in het park geplaatst te worden, zoals b.v. Waterloo en de reuzen. Alleen het kasteeltje stond er natuurlijk en was toen nog vooral een bouwval. Dus togen wij met kaplaarzen aan naar het bouwterrein.
Die laarzen waren bittere noodzaak, want het was een enorme modderpoel in die winter van '88-'89.
Marc en Marjan wezen mij vol enthousiasme aan waar de verschillende onderdelen van het park gerealiseerd zouden gaan worden:
Nou, hier komt dus Waterloo - uh, Waterloo? - ja, een fontein met soldaten van Napoleon, die langzaam maar zeker het water uitlopen, snap je? Jaja.
Want je moet weten dat het kasteel een veldhospitaal is geweest voor gewonde soldaten van Napoleon. Vandaar!
En daar komt het theatertje waar het droevige verhaal van de graaf en de gravin wordt verteld door de Luie Lakei; en het publiek draait langzaam van de ene naar de andere scène. Zozo!
Ja, en hier komen de reuzen. Reuzen? Ja, van een meter of tien hoog. Het duizelde me.
Ik herinner me nog dat ik dacht dat het zo'n vaart wel niet zou lopen, want dat kon toch niet op zo'n korte termijn. Er was nog helemaal niets. Geen Koningssael, geen Manegetheater. Niets!
Oh ja, alleen een vervallen boerderijtje aan de andere kant van het terrein. Daar zou een moestuin komen voor het exclusieve restaurant, dat in het kasteel zelf een plek zou krijgen.
Nou goed, er moest dus een landkaart gemaakt worden en zo snel mogelijk. Aan de hand van een bouwbestek, een enkel ontwerp, wat polaroids van een aantal verschillende onderdelen en verder van heel veel begeesterde, mondelinge uitleg, vooral door Marjan, kwam er een landkaart. De eerste van een hele reeks.
Toen ik de tekening afleverde, was iedereen dolblij dat ze eindelijk zagen hoe het park er in werkelijkheid uit zou gaan zien. Iedereen dromde om de plaat heen om hem beter te kunnen bekijken; zowel Marc en Marjan zelf als de secretaresse en de boekhouder en alle anderen die er ook nog waren; men zag eindelijk een concreet beeld van het park. Ik stond er van een afstandje naar te kijken; het was erg leuk om mee te maken en deed me erg goed.
Op de valreep moest ik ook nog een kleine losse illustratie van Toen in bed maken voor in de eerste echte brochure van Ooit. De landkaart werd op de achterkant van de folder gedrukt.
Dit zijn de voorzijden van de eerste folders.
De eerste twee zijn identiek, op de vermelding van de openingsdatum op de voorkant na.
Op beiden staat op de achterkant de landkaart.
De derde is een aparte brochure voor het culinaire verhaal van het Land van Ooit.
Opengeslagen eerste folder:
Keerzijde:
Opengeslagen folder Grensoverschrijdend Culinair Genieten:
Keerzijde:
Het geval was n.l. dat er nog niets werkelijk gerealiseerd was. Alles bestond alleen nog maar op tekening/in ontwerp of werd in een of andere werkplaats geproduceerd om later in het park geplaatst te worden, zoals b.v. Waterloo en de reuzen. Alleen het kasteeltje stond er natuurlijk en was toen nog vooral een bouwval. Dus togen wij met kaplaarzen aan naar het bouwterrein.
Die laarzen waren bittere noodzaak, want het was een enorme modderpoel in die winter van '88-'89.
Marc en Marjan wezen mij vol enthousiasme aan waar de verschillende onderdelen van het park gerealiseerd zouden gaan worden:
Nou, hier komt dus Waterloo - uh, Waterloo? - ja, een fontein met soldaten van Napoleon, die langzaam maar zeker het water uitlopen, snap je? Jaja.
Want je moet weten dat het kasteel een veldhospitaal is geweest voor gewonde soldaten van Napoleon. Vandaar!
En daar komt het theatertje waar het droevige verhaal van de graaf en de gravin wordt verteld door de Luie Lakei; en het publiek draait langzaam van de ene naar de andere scène. Zozo!
Ja, en hier komen de reuzen. Reuzen? Ja, van een meter of tien hoog. Het duizelde me.
Ik herinner me nog dat ik dacht dat het zo'n vaart wel niet zou lopen, want dat kon toch niet op zo'n korte termijn. Er was nog helemaal niets. Geen Koningssael, geen Manegetheater. Niets!
Oh ja, alleen een vervallen boerderijtje aan de andere kant van het terrein. Daar zou een moestuin komen voor het exclusieve restaurant, dat in het kasteel zelf een plek zou krijgen.
Nou goed, er moest dus een landkaart gemaakt worden en zo snel mogelijk. Aan de hand van een bouwbestek, een enkel ontwerp, wat polaroids van een aantal verschillende onderdelen en verder van heel veel begeesterde, mondelinge uitleg, vooral door Marjan, kwam er een landkaart. De eerste van een hele reeks.
Toen ik de tekening afleverde, was iedereen dolblij dat ze eindelijk zagen hoe het park er in werkelijkheid uit zou gaan zien. Iedereen dromde om de plaat heen om hem beter te kunnen bekijken; zowel Marc en Marjan zelf als de secretaresse en de boekhouder en alle anderen die er ook nog waren; men zag eindelijk een concreet beeld van het park. Ik stond er van een afstandje naar te kijken; het was erg leuk om mee te maken en deed me erg goed.
Op de valreep moest ik ook nog een kleine losse illustratie van Toen in bed maken voor in de eerste echte brochure van Ooit. De landkaart werd op de achterkant van de folder gedrukt.
Dit zijn de voorzijden van de eerste folders.
De eerste twee zijn identiek, op de vermelding van de openingsdatum op de voorkant na.
Op beiden staat op de achterkant de landkaart.
De derde is een aparte brochure voor het culinaire verhaal van het Land van Ooit.
Opengeslagen eerste folder:
Keerzijde:
Opengeslagen folder Grensoverschrijdend Culinair Genieten:
Keerzijde:
7 opmerkingen:
van de eerste platte grond die hier boven staat heb ik een puzzel.
echt heel gaaf om dat allemaal te lezen. en ook de mooie ontwerpen te zien.
met vriendelijke groeten Daniëlle Out
Landkaart, Daniëlle, landkaart! Foei!
Maar inderdaad, dat is waar ook. Ik heb hem zelf ook! 500 stukjes. Mijn dochter heeft er veel mee gespeeld; alleen de rand was niet te doen: bijna alleen maar witte stukjes. Als ik vroeger een puzzel legde, begon ik altijd met de rand. Was makkelijker. Dat ging bij deze mooi niet op.
Fijn dat je het leuk vindt.
Groetjes
John
Ik heb de iets later variant ook nog thuis liggen. Die met Graniet, Rak, en Reus Ooit bovenaan de kader, dacht uit '91 of '92 als ik mij goed herinner. Mooi om deze eerste versie te zien!
Het Land staat op deze kaart afgebeeld met Waterloo in het noorden. Op de mijne staat Waterloo in het oosten, met Reuzenland noordwaarts.
Enig idee waarom die verandering er is gekomen?
Groetjes!
Maarten Roex
mijn excuses hier voor.
het is nartuurijk een landkaart.
nog maals mijn excuses.
groeten danielle
Ik bedoelde het niet zo streng hoor, Daniëlle.
Ik had het de eerste keer met Marjan ook over "de plattegrond"; nou, dat heb ik geweten....;-)
De eerste landkaart is drie jaar meegegaan,met een aantal aanpassingen voor AD-2 en AD-3. De tweede variant is gemaakt in 1991 en voor het eerst gebruikt in AD-4 en is vervolgens - met elk jaar nieuwe aanpassingen - gebruikt in ieder geval tot AD-14. Of er daarna ook nog gebruik van gemaakt is, weet ik niet. De laatste versie die ik heb is van 2002 (AD-14).
Dat Waterloo op de eerste kaart bovenaan staat, Maarten, en op de tweede rechts op de plaat, heeft niet zozeer te maken met de windstreken, maar simpelweg met de kijkrichting en de vorm van mijn papier. De eerste plaat moest heel snel klaar en ik heb hem gemaakt op staand formaat, zonder me verder af te vragen of dat logisch was.
Bij de tweede variant had ik veel meer tijd en heb dan ook meer aandacht besteed aan een juistere weergave van het park, uitgaande, linksonder, van de ingang van het park (met de leesrichting mee). Ik kom hier t.z.t nog uitgebreid op terug. Ik ben tenslotte nog pas bij het begin van AD-1!
Groet
John
Dag John,
Op deze eerste landkaart lijkt het alsof de gasten na de koningsael eerst een treintje inmoeten die dwars door het Oeroudwoud rijdt. Ze worden dan afgezet bij Waterloo. Dat dat parcours er lag wist ik wel, maar in het eerste jaar kwam ik nog niet van Het Land van Ooit. Ik vroeg me dus af of dit ook echt zo gebeurde.
Het lijkt me namelijk een meesterlijke zet. Het land lijkt veel groter dan het in werkelijkheid is en de koningsael lijkt diep verscholen in de bossen te liggen als een echte ruïne.
Groeten,
Paul
Het lijkt niet alleen zo Paul, het is ook zo! Maar men had wel een keuze.
Na het verlaten van de Koningssael kon men naar believen instappen in Wielewoud - zoals dat "treintje" heette - naar Waterloo en het Roze Kasteel of gewoon te voet het park in wandelen.
Wielewoud is in bedrijf gebleven tot en met AD4. De preciese reden waarom het doek viel voor Wielewoud ken ik niet, maar ik kan mij herinneren dat toen ik er voor het eerst in zat (om precies te zijn op 11 mei AD1, want dat was mijn bruiloft, die wij in Ooit vierden) het geen onverdeeld succes bleek, omdat je nogal wat last had van de uitlaatgassen van de auto, die het treintje trok. Of was het een tractor? Ik weet het niet meer. Ikzelf heb er vervolgens nooit meer gebruik van gemaakt. Overigens ook omdat ik het veel leuker vond om op mijn gemak het park in te wandelen. En trouwens, in 90% van de gevallen was ik er buiten het seizoen en dan reed dat hele ding natuurlijk niet!
Een reactie posten