Op dit weblog streef ik er naar om met een zekere regelmaat en in een min of meer chronologische volgorde alle schetsen, illustraties (en hun toepassingen), die ik vanaf 1988 tot 2004 voor het Land van Ooit heb gemaakt- men noemde mij Opperhoftekenmeester - te ontsluiten. Dit tot genoegen - hoop ik - van de velen die het Land nog altijd een warm hart toedragen.



Klik op de afbeeldingen voor een grotere versie



vrijdag 23 januari 2009

Protest!

Omdat ik het zo'n mooi verslag vind en ik niet zeker weet of mijn lezers ook de reacties op mijn berichten altijd lezen, plaats ik hierbij integraal de reactie van één van mijn lezers van het eerste uur.
Dank je wel, Robert!

Ridderman Robert zei

AD 5...tsja,

De grote attractie van dat jaar was de vlaggenparade op Chakkar. Nogmaals Tsja.
In de winterstop tussen AD4 en 5 had inderdaad ING-Bank zijn krediet ingetrokken.
De Ooiters kwamen hierna flink in opstand.
Ridderman Sterk en een van de jonkvrouwen zijn als protest per paard naar Amsterdam vertrokken wat de nodige media aandacht opleverde.
Ook was er een heuse demonstratie bij het Hoofdkantoor van ING in Amsterdam.
Zoals ik al verteld had was ik een Ooitfan in hart en nieren; ik kon de Ooiters dan ook niet laten gaan zonder ze bij de slagboom uit te zwaaien. Mijn vader vond me nog een beetje te klein om alleen naar Ooit te gaan, dus hij fietste gezellig mee. (Mijn vader en zus hebben me jarenlang elke avond opgehaald bij het Land van Ooit, waarbij ze niet zelden heel het park af moesten zoeken om me te vinden).
Zo stonden mijn vader en ik allebei aan een andere kant van de weg (Bij de slagbomen) te wachten om de Ooiters uit te zwaaien.
Nadat ik vakkundig een aantal bussen had uitgezwaaid, stopte een bus tussen mij en mijn vader.
Marjan stapte uit en vond dat ik maar mee moest, omdat ik er toch ook wel bij hoorde. Ik stapte in en we gingen onderweg.
Omdat de bus tussen mij en mijn vader in stond, had hij niet gemerkt dat ik was ingestapt totdat hij daar alleen stond met twee fietsen.
Het reisje zelf had een hoog schoolreisjesgehalte. Het laatste stuk van de reis hadden we politie-escorte en tijdens de reis werden Ooit-liederen gezongen.
In Amsterdam was er een korte protestmars, waarbij alle Ooiters in kostuum (volgens mij waren er zelfs de paarden bij) naar de ING optrokken. Ikzelf moest van Marjan in haar buurt blijven, maar vond het desondanks erg spannend allemaal.
Toen we terugwaren in Het Land van Ooit heb ik meteen mijn vader gebeld, die me weer keurig is komen ophalen.
Gelukkig heeft Ooit het toen gered, alleen jammer dat een groot lustrumfeest er niet in zat.
Ik herinner me de folder van AD5 als één van de lelijkste ooit. Pardon, ik bedoel natuurlijk dat het niet mijn smaak was.
Ik heb zelf altijd het gevoel gehad dat na AD5 het chique randje van Ooit verdween en dat vanaf toen steeds meer gebruik werd gemaakt van schreeuwerige felle kleuren, wat ik altijd erg jammer heb gevonden.

Robert maakt deel uit van een drietal Ooitfans, dat als een soort klassiek grieks koor commentaar levert op zo'n beetje al mijn berichten. Dat waardeer ik zeer, dus om het koor weer compleet te maken, post ik hier ook de reacties van Paul en Gijs.
Paul schreef een meer zakelijk commentaartje, maar wel een mooie aanvulling op het geheel en Gijs schetst - zoals vaker - vol weemoed een prachtig beeld van vervlogen tijden.
Paul Toxopeus zei

Over de ins en outs van dat protest heeft Marc ook uitgebreid geschreven in zijn boek 'Op weg naar Ooit'.
De ING had als nieuwe aandeelhouder (de vorige bank was overgenomen) geen interesse meer in Ooit en weigerde derhalve de lening te geven voor de overwintering. Menig Ooiter heeft maanden zonder loon door gewerkt. Het was niet zo dat het park slecht presteerde.
Leuk boek overigens, ik kan het iedere Ooitfan aanbevelen. Ik heb het een jaar geleden nog gekocht, dus waarschijnlijk is het nog te bestellen bij de betere boekwinkel.

Gijs zei

Nou, zo'n uitgebreide en spannende toevoeging als die van Ridderman Robbert heb ik helaas niet. Ik herinner me wel dat er destijds inderdaad een artikel in de krant stond met de Ooiters (inderdaad te paard) voor de bank. Ik heb me als kind behoorlijk zorgen gemaakt toen en als ik me niet vergis ben ik zelfs een handtekeningen actie gaan houden in de buurt om Ooit open te houden. Ik had ook boterkoek gebakken, samen met mijn moeder, en probeerde dat te verkopen om Ooit uit de financiële nood te helpen. Ik denk dat mijn opgehaalde 7 gulden uiteindelijk flink hebben geholpen, misschien zelfs het Land hebben gered, haha!
Wat ik me ook herinner van AD 5 is dat er dat jaar een veulen geboren werd dat de naam 'Lord Lustrum' kreeg. Dit paard heeft voor zo ver ik me herinner in ieder geval meegespeeld in het MT t/m AD 16, al wisten de Ooiters in de latere AD's niet wat zijn volledige naam was. Hij werd simpelweg 'Lord' genoemd.
Die vlaggenparade was inderdaad geen verfraaiing van Chakkar in mijn ogen. Ook omdat (als ik het me goed herinner) in de jaren daarvoor een geweldig spektakel werd opgevoerd door de Ooiters op het grasveld tijdens de 'Lekker-laat-naar-bed-avonden'. Midden in de nacht vochten de machines tegen de paarden en uiteindelijk werden zelfs het 'Kolossaal kruipend insect' en een heuse vuurspuwende draak betrokken in de strijd. Dat waren nog eens tijden! Door die vlaggenparade was een dergelijk spektakel niet meer mogelijk op Chakkar, zo concludeerde ik toen ik de tientallen vlaggenmasten voor het eerst zag. Ik wist toen nog niet dat de Lekker-laat-naar-bed-avonden überhaupt waren afgeschaft. Lucratief zullen ze inderdaad niet geweest zijn, die avonden, maar wat heb ik er een geweldige herinneringen aan!
Wat was dat een heerlijke tijd! De Ooiters experimenteerden erop los en er werden voortdurend nieuwe personages geboren. Men trok gewoon een kostuum aan dat ergens in een rek hing en trok het Land in. Er waren nog geen protocollen, of reglementen, het was gewoon een feest van ontdekking. Zo’n nachtelijk spektakel als in die tijd was zakelijk gezien natuurlijk volkomen onverantwoord, maar het was wel geboren vanuit passie en creativiteit en dat merkte je als bezoeker. De Ooiters gingen er met zijn allen voor en haalden alles uit de kast om het Land tot een magisch oord te maken en dat lukte! En hoe!
Na AD 5 is er veel veranderd, maar wat altijd is gebleven was de drive van de Ooiters om het sprookje levend te houden. Ik blijf dat bijzonder vinden. Jongeren die in hun vrije tijd ergens op een scooter in hun dorp rondhingen en als bijbaantje frikadellen stonden te bakken in Ooit veranderden in beleefde jonkheren die de mensen aanspraken met U en ze vriendelijk uitzwaaiden met een sierlijke Ooitgroet. Ooit veranderde mensen.
Ik blijf het zeggen, wat is het toch jammer dat dat voorgoed verdwenen is.

Zucht…

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik voel me vereerd John.

John Rabou zei

...en de foutjes zijn eruit, Robert.
Tenminste, volgens mij!!

Anoniem zei

Net als Robert voel ook ik me zeer vereerd, John! Dank je wel!

Anoniem zei

Hoi John,

Lange tijd heb ik niet gereageerd, maar nu weer eens.
Oktober AD 4 was ik voor het eerst in Het Land van Ooit en tijdens dat bezoek was ik zeer verrasd door het leuke land en de aardige ooiters. Groot was toen mijn verbazing toen ik op tv zag dat het park werd bedreigd door sluiting. (trouwens toen is bij mij de illusie verbroken dat de gouverneur de baas was omdat ene M. Taminiau de directeur was) Ik woonde toen nog in Zeeuws Vlaanderen en wilde meteen naar Ooit om te helpen.

Ik weet nog dat ik waarschijnlijk als één van de vele een brief had gestuurd naar de gouverneur om te helpen het land te verdedigen. Omdat ik toch wel dacht dat de gouverneur het meeste kon.

Gelukkig werd het land gered en AD5 stond ik in april weer in het Land. Het was wel een wat minder jaar met nieuwe dingen maar dat werd de jaren daarop stukken beter.

Erg leuk dat er op deze blog door een aantal echte Ooit liefhebbers wordt gereageerd. En john nogmaals bedankt dat je ons telkens weer verblijd met mooie ooitse herinneringen, ook aan robert, paul en gijs natuurlijk.

Het is nog steeds erg dat zo een leuk concept niet meer beschikbaar is voor het publiek. Als ik het geld had, zou ik het meteen in een nieuw maar wel ooits jasje opstarten (droom).

Tot Ooit

John Rabou zei

Leuk dat je weer eens reageert, Ed; het was inderdaad een tijdje geleden.

Het minste dat we kunnen doen is de herinnering levend houden......en dat lukt heel aardig, dunkt me.
En niet alleen op dit weblog!